Այսօր Ազգային ժողովում նախագծերի քննարկման թեժ պահին նիստերի դահլիճից դուրս եկավ ՀՀԿ-ական պատգամավոր Սամվել Ալեքսանյանը և մոտենալով ճեմասրահին, որտեղ աշխատում էին մի խումբ լրագրողներ, տեղավորվեց բազմոցի վրա` լրագրողների կողքին:
Ամեն անգամ Ազգային ժողովի նիստերը լուսաբանելիս համոզվում եմ, որ մեր խորհրդարանը շատ էկզոտիկ, շատ կոլորիտային, շատ համուհոտով խորհրդարան է…ախր որտեղ էսքան գունագեղ դեմքեր, անուններ կան, ոչ մի տեղ, սա լրիվ աստղաբույլ է, իսկ էսօր էդ աստղերից մեկի բենեֆիսն էր:
Այսօր, երբ խոսքի ազատությունն այն եզակի արժեքներից է Հայաստանում, որ քիչ թե շատ կայացել է` դառնալով մեր պետության անհամեմատ առավելություններից մեկը գոնե հարևան պետությունների կողքին, տեղի է ունենում մի բան, որը լուրջ ստվեր է գցում այդ ձեռքբերման վրա.
Րաֆֆի Էլլիոտտը 24 տարեկան է: Նրա իռլանդացի հայրն ու սիրիահայ մայրը սիրահարվել ու ամուսնացել են Մոնրեալում, որտեղ հայրն իրավաբանություն էր սովորում, մայրը` ատամնաբուժություն: Հայրը շատ հայ ընկերներ ուներ, և մի հավաքույթի ժամանակ ծանոթանում է մոր հետ: Վերջինս ակնարկում է, որ դեղնավուն մազերով ու կարճահասակ տղաների չի հավանում, սակայն ճակատագիրն այնպես է անում, որ ամուսնանում է հենց այդպիսի տղայի հետ: Ազգային պատկանելությունը նրանց ամուսնությանը չի խանգարում, քանի որ երկուսի համար նույնն էին ընտանեկան արժեքները: Միայն թե հայրը սկսում է հայերենի դասերի հաճախել, և հիմա հայերեն ավելի լավ գիտի, քան սիրիահայ մայրը: