Արման Հարությունյանը 32 տարեկան է և կյանքի ուղիղ կեսն անց է կացրել առանց արևի լույսի: Ընդամենը 6 տարեկան էր, երբ մանկապարտեզի ուսուցչուհին ձեռքով հարվածեց ծոծրակին, որի հետևանքով կամաց-կամաց մի աչքը կուրացավ: Երկու անգամ վիրահատվեց, սակայն ապարդյուն: Իսկ երբ 16 տարեկան էր, երկրորդ աչքն էլ կուրացավ, ու նա լրիվ զրկվեց տեսողությունից: Սակայն բարձրահասակ, հաղթանդամ, կյանքով ու էներգիայով լի երիտասարդը չհուսահատվեց ու չկորցրեց ինքնավստահությունը: Նա կարողացավ գերել անգամ սիրած աղջկա սիրտը: «Ես օծանելիքների խանութում էի աշխատում,- պատմում է Մարգարիտան,- Արմանը հաճախակի էր գալիս այնտեղ: Զուտ գործնական հարաբերություններ էին: Մի օր էլ ինձ…
Ամիսը՝ Հոկտեմբերի 2013
«Ապրում ենք թափթփված գոյությամբ…». Ռոբերտ Ամիրխանյան
«Ես իմ առջև դրված ռուբիկոնը հաղթահարում եմ: Դեռ հակառակը չի եղել». Ալբերտ Աբգարյան
Երեք տարեկան էլ չկար, երբ դժբախտ պատահարը խլեց Ալբերտի աչքերի լույսը: Փոքրիկ տղան, որ մեծ սեր ուներ երաժշտության նկատմամբ, շարունակեց նվագել, իսկ 12 տարեկանում արդեն ստեղծագործում էր: Ընտրությունը կարծես արված էր. Ալբերտը պետք է կրթություն ստանար երաժշտության բնագավառում, ահա թե ինչու նախ ընդունվում է Ռոմանոս Մելիքյանի անվան ուսումնարան: