Իսրայելը լավ երկիր է, բայց Հայաստանն ավելի լավն է: Սա ասում է մի 25-ամյա երիտասարդ, որը 8 տարեկանից ապրել է հրեաների երկրում: Դավիթ Խաչատրյանի ընտանիքը Իսրայել է տեղափոխվել 1994 թ. ցուրտ ու մութ տարիներին: Ավարտելով դպրոցը, ապա բուհը՝ Դավիթը, որպես տեղեկատվական տեխնոլոգիաների մասնագետ, աշխատանքի է անցել հեռուստահաղորդակցության ոլորտում: «Դեռ 90-ականներին, երբ տեղափոխվեցինք, Իսրայելում արդեն բավականին զարգացած էր ՏՏ ոլորտը: Ես այդ ժամանակվանից համակարգիչների մեծ սեր ունեի, փորփրում էի, ուսումնասիրում»: Այն գիտելիքները, որ նա ստացել է Իսրայելում, Հայաստանում այն տարիներին ձեռք բերել չէր կարող: «Այնտեղ կարիերայի տեսանկյունից էլ ավելի լավ է,…
Ամիսը՝ Մարտի 2016
Ամեն ինչ սկսել զրոյից. Քեսաբից մինչև Երևան
«Հայաստանի շուկան շատ փոքր է, մենք սովոր ենք 25 միլիոնանոց շուկայի»,- ասում է սիրիահայ Աշոտ Փալուլյանը, որը Հայաստանում զբաղվում է սիրիական համեմունքների վաճառքով և որոշ ապրանքատեսակների արտադրությամբ: Չնայած բոլոր դժվարություններին` երիտասարդ գործարարը չի հիասթափվում. «Մենք հիասթավողներեն չենք: Եթե մի բան ձեռնարկում ենք` մինչև վերջ պիտի գնանք»: Աշոտը ծնվել է Հալեպում 1983 թվականին: Սակայն Սիրիայից նրա լավագույն հիշողությունները կապված են Քեսաբի հետ, որտեղ պապական տուն ու հողատարածքներ ունեին: Նա մանկուց հաճախ էր լինում այնտեղ և այնքան էր սիրում հայկական այդ գողտրիկ գյուղաքաղաքը, որ երբ ավարտում է գյուղատնտեսական համալսարանը, տեղափոխվում է Քեսաբ:…