Կարգ՝ ՀԱՅՐԵՆԱԴԱՐՁՈՒԹՅՈՒՆ

«Ինձ ասում են՝ էս աղջիկը շաշ ա,- ծիծաղում է Բեյրութից Տավուշի մարզի սահմանամերձ Ներքին Կարմիրաղբյուր տեղափոխված և գյուղի դպրոցում անգլերեն դասավանդող 24-ամյա Արշալույս Ամսիհը կամ, ինչպես երեխաներն են ասում, միսս Արշալույսը:- Չէ, ես շաշ չեմ, ուղղակի դուք ձեր տեղի արժեքը չգիտեք»,-պատասխանում է Արշոն, որի համար Հայաստանը բացահայտվեց 2015 թվականի ապրիլի 21-ին, երբ առաջին անգամ ոտք դրեց հայրենիք: Բեյրութի Բուրջ Համութ հայկական թաղամասում ծնված ու մեծացած աղջիկը շրջապատված է եղել հայկական միջավայրով և ստացել այն ամենը, ինչ անհրաժեշտ է Սփյուռքում ապրող հայ երեխային ազգային արմատներից չկտրվելու համար: Ազգային դպրոց, որտեղ կրթությանը…

2017 թվականի ընթացքում ներկայացրել եմ հայրենադարձության շուրջ երկու տասնյակ պատմություն, որոնցից յուրաքանչյուրը կարևոր վկայություն է այն մասին, որ Հայաստանը, անկախ բոլոր դժվարություններից ու խնդիրներից, հայի համար ապրելու լավագույն վայրն է: Տարվա շարքը սկսեցի Գարո Սերպեկյանի պատմությամբ, որը Հայաստան է տեղափոխվել 2015 թ. Հորդանանից: Նա Ստեփանակերտում փոքրիկ բիզնես էր հիմնել և որոշել կյանքը կապել Հայաստանի ու Արցախի հետ: «Արցախն իմ սիրտը գողացավ մեկընդմիշտ»,- խոստովանում էր Գարոն։ Ծովակ Սողոմոնյանը սիրիահայ է: Անցնելով պատերազմի սարսափելի փորձությունների միջով և իր մաշկի վրա զգալով դրա դառը հետևանքները՝ 2014 թ. հուլիսին Ծովակը գալիս է Հայաստան, տեսնում…

«Վերջապես գտա իմ երկիրը, իմ տունը, իսկ առաջ ես չգիտեի՝ ինչ եմ, ով եմ… Դա շատ վատ զգացում է, երբ չգիտես՝ ինչ պիտի ասես, երբ հարցնում են՝ լիբանանցի ես, սիրիացի ես, թե ինչ ես: Հիմա ես կարող եմ ասել՝ հայ եմ ու հայաստանցի եմ»,- ասում է 29-ամյա Ջոնի Կոնդակջյանը, որի կյանքի պատմությունը իսկական դրամատիկ սյուժե է: Ջոնին ծնվել է Հալեպում: Մայրը 5 դուստր ուներ, երբ ծնվում է ինքը: Նշում եմ՝ մայրը, որովհետև Ջոնիի հայրը քույրերի հետ կապ չուներ: Ասենք՝ իր հետ էլ կապ չուներ, քանի որ ընդամենը կենսաբանական հայր էր,…

«Գրեթե մեկ տարի է, ինչ ապրում եմ Հայաստանում, բայց կարծես երկար տարիներ ապրել եմ այստեղ։ Անկեղծ ասած, իմ գալուց մեկ շաբաթ առաջ փոքր-ինչ նյարդային էի, որովհետև պատրաստվում էի դուրս գալ իմ հարմարավետության շրջանակներից և չգիտեի, թե ինչպես է ստացվելու ամեն ինչ, սակայն ինքնավստահ էի․ գիտեի, որ ճիշտ ճանապարհի վրա եմ… Այս մեկ տարվա ընթացքում ես կարողացա տուն գնել, վերանորոգել այն, կահույք գնել, դառնալ Հայաստանի քաղաքացի, զինգրքույկ ձեռք բերել, բացել բանկային հաշիվ, ստեղծել շրջապատ ու շարունակել աշխատացնել իմ օնլայն բիզնեսը։ Մի խոսքով, կարելի է ասել, ես ամբողջովին հաստատվել եմ Հայաստանում այս…

Ադրինե Զենյանը Լիբանանից է: Ծնվել է Բեյրութում, սովորել Մեսրոպյան վարժարանում, ապա բարձրագույն կրթություն ստացել Հայկազյան համալսարանում: 2012 թվականին ավարտելով համալսարանի բիզնես կառավարում բաժինը՝ Ադրինեն իբրև հաշվապահ աշխատանքի է անցնում Բեյրութում գտնվող միջազգային հայտնի ընկերություններից մեկում: Զուգահեռ նաև անգլերեն է դասավանդում Մեսրոպյան վարժարանում: Ամեն ինչ արտաքուստ իդեալական էր, բայց 27-ամյա աղջիկն իր կյանքում արմատական փոփոխության կարիք էր զգում: Գուցե պատճառներից մեկն էլ լիբանանյան ռիթմն էր՝ ամենօրյա լարված աշխատանքային ռեժիմ առավոտյան ժամը 8-ից մինչև երեկոյան 8-ը, խցանումներ, վազք և այլն: Աշխատանքի ընթացքում Ադրինեն որոշ գումար էր խնայել: Մտածում է գնալ ճամփորդության, միգուցե…

Ալինա Կոչերյանը ծնվել է 1988 թ., Մոնրեալում: Ծնողները Եգիպտոսից Կանադա են տեղափոխվել 50-60-ականներին: Ալինան 6 ամիս առաջ առաջին անգամ ոտք է դրել Հայաստան 1-2 ամսով և որոշել է այստեղ մնալ: Ծնողներն այնքան էլ ոգևորված չեն դստեր որոշմամբ, քանի որ կարծում են, որ Կանադայից հետո «հետամնաց» Հայաստանում իրենց աղջկան լավ ապագա չի սպասում, բայց Ալինան վստահ է՝ ծնողները կարծիքը կփոխեն, եթե գոնե մեկ անգամ գան ու սեփական մաշկի վրա զգան Հայաստանը: «Պարադոսք է՝ այնտեղ մեր ծնողները մեզ սովորեցնում են հայերեն, ուզում են, որ հայ մնանք, բայց երբ որոշում ենք Հայաստանում ապրել,…

Գունագեղ լանդշաֆտ, հրաշալի բնություն, գյուղական համայնապատկեր և, իհարկե, էկոլոգիապես մաքուր, համեղ ու օգտակար սնունդ, առողջ ապրելակերպ բնական միջավայրում: Այս ամենի համադրությունն է «Հայլանդզ» Էկո Վիլիջ Ռիզորթը։ Այն հիմնել են ԱՄՆ-ից Հայաստան տեղափոխված Արթուր և Քերոլայն Զաքարյանները: Ամուսինները 10 տարի առաջ, Միացյալ Նահանգներում թողնելով ակտիվ ու եռուն կյանքը, Հայաստանի այս գողտրիկ անկյունում ոչ միայն բիզնես են ծավալում, այլև ապրում: Հենց այստեղ՝ Երևան-Գառնի-Գեղարդ մայրուղու վրա գտնվող Գեղադիր գյուղում, որտեղ մեքենայով կարելի է հասնել ընդամենը 25 րոպեում, ամերիկահայ ամուսինները գտել են երջանկության իրենց բանաձևը: «Հայլանդզի» բացօթյա ռեստորանում վայելում էինք լիբանանահայ խոհանոցի համեղ ուտեստները,…

Հայաստանը տարեցտարի փոխվում է: Դուք միգուցե չեք նկատում, բայց երբ դրսից ես գալիս՝ չես կարող չնկատել»,- ասում է Դամասկոսում ծնված, 2009-ին ՀՀ քաղաքացիություն ստացած, իսկ 2013-ին վերջնականապես Հայաստան տեղափոխված սիրիահայ Մարիանա Ճուլյանը: Մարիանան ավարտել է Դամասկոսի պետական համալասարանը որպես ֆրանսերենի և ֆրանսիական գրականության մասնագետ: Վերջին աշխատավայրը Սիրիայում ՀՀ դեսպանատունն էր: Նա նաև 6 տարեկանից մինչ օրս «Հայ մարմնակրթական ընդհանուր միություն» սկաուտական կազմակերպության անդամ է, և 2002 թ. առաջին անգամ Հայաստան է եկել հենց այդ կազմակերպության կազմում: Առաջին այցի տպավորություններն ու զգացողությունները խառն ու հակասական էին: Հիշում է՝ օպերայի շրջակայքում միայն…

Շանթ Չաքմաքը ծնվել է Կանադայում, քաղաքագիտություն սովորել Տորոնտոյի Յորքի համալսարանում և ինչպես կանադահայ յուրաքանչյուր ավանդապահ ընտանիքի զավակ՝ սերտորեն կապված է եղել հայ համայնքի կյանքին, եղել ակտիվ անդամ՝ դաստիարակվելով հայրենիքի, հայ դատի գաղափարներով: Ու հավանաբար նրա կյանքը շատ սփյուռքահայերի պես կշարունակվեր նույն հունով, նա էլ իր պարտքը կհամարեր ընտանիք կազմելուց հետո իր երեխաներին փոխանցել այն ամենը, ինչ փոխանցել են իրեն հայ համայնքում, եթե ճակատագիրը հնարավորություն չտար մի քանի ամսով ապրելու և աշխատելու Հայաստանում, զգալու իրական Հայաստանի շունչը և արմատապես վերանայելու իր սկզբունքներն ու մոտեցումները: 2016 թ. Շանթը «Դեպի Հայք» ծրագրով գալիս…